Εγώ, Καπετάνιος – Review

IO, CAPITANO
Ιταλία-Βέλγιο-Γαλλία, 2023.

Σκηνοθεσία: Ματέο Γκαρόνε.

Σενάριο: Ματέο Γκαρόνε, Μάσιμο Γκαουντιόζο, Μάσιμο Τσεκερίνι, Αντρέα Ταλιαφέρι.

Ηθοποιοί: Σεϊντου Σαρ, Μουσταφά Φαλ, Ισάκα Σαουαντόγκο.

Διάρκεια: 121 λεπτά.

Στη ταινία “Εγώ, Καπετάνιος” Ο 16χρονος Σεϊντού και ο ξάδερφος του, ο Μούσα, ζουν φτωχικά σε ένα χωριό στη Σενεγάλη. Ονειρεύονται να ζήσουν στην Ευρώπη, εκεί που, όπως νομίζουν, όλα είναι δυνατά, ακόμα και μια μουσική καριέρα για το Σεϊντού. Η ζωή τους δεν είναι σε άμεσο κίνδυνο, και την φτώχεια τους αντισταθμίζει μια ενωμένη οικογένεια. Όμως είναι πιο δυνατό το εφηβικό όνειρο αλλα και η άγνοια κινδύνου μπροστά σε μια λαμπερή ζωή στην εξιδανικευμένη Ευρώπη.

Το ταξίδι τους αρχίζει με ελπίδα αλλά συνεχίζει ως μια αδιανόητη Οδύσσεια γεμάτη Λαιστρυγόνες και Κύκλωπες, κατά την οποία χάνουν την ανθρώπινή υπόστασή τους. Στην πορεία θα την κερδίσουν και πάλι… Θα φτάσουν στον προορισμό τους;

Ενώ βλέπουμε το επίπονο ταξίδι των δυο νέων από το Ντακάρ στο Αγκαντέζ και από εκεί στην Τρίπολη. Αυτό που τελικά είναι πιο τρομακτικό δεν είναι η σωματική ταλαιπωρία της ερήμου, αλλά οι διάφοροι ληστές που συναντάνε στο ταξίδι τους. Φεύγουν από το σπίτι τους μ’ ότι έχουν, γεγονός που το γνωρίζουν καλά αυτοί που παραμονεύουν στο διάβα τους. Οι μετανάστες γίνονται αντικείμενο εκμετάλλευσης σε κάθε τους βήμα από τους ληστές. Αν δεν έχουν μετρητά, τους εκβιάζουν να αποκαλύψουν κάποιο αριθμό τηλεφώνου ενός μέλους της οικογένειας που μπορεί να τους προσφέρει ανταλλάγματα, διαφορετικά η τύχη τους είναι αβέβαιη.

Το επίπονο ταξίδι προς μια καλύτερη ζωή

Ο Γκαρόνε επιχειρεί να μετριάσει το ιδιαίτερα σκληρό θέμα του “Εγώ, Καπετάνιος” , προσθέτοντας κάποιες ρεαλιστικές πινελιές. Όπως όταν μια γυναίκα υποκύπτει από την ζέστη της ερήμου και πετάει μακριά ή όταν ο χτυπημένος και βασανισμένος Σεϊντού ονειρεύεται ότι μεταφέρεται στο σπίτι του για να δει τη μητέρα του από ένα πλάσμα που μοιάζει με πουλί.

Αυτή η οπτική αναπαράσταση δεν συμβαίνει τόσο συχνά όσο θα έπρεπε, αλλά σχεδόν δεν έχει σημασία. Καθώς ο κινηματογραφιστής Πάολο Καρνέρα δημιουργεί μια σειρά εντυπωσιακών εικόνων που σίγουρα μένουν πολύ μετά το τέλος της ταινίας. Είναι αρκετά ανησυχητική η ωμή απεικόνιση των γεγονότων που αντιμετωπίζουν οι ήρωες στη διάρκεια του ταξιδιού.

Ο Μούσα είναι ο μεγάλος ονειροπόλος έτσι πείθει τον Σεϊντού ότι αυτό που σχεδιάζουν να κάνουν είναι το σωστό. Τελικά όμως μέσ’ απ’ όλα αυτά που περνούν, ο Σεϊντού θα γίνει ο πιο θαρραλέος και ηρωικός. Ιδιαίτερα στο τέλος όταν του αναθέτουν να μεταφέρει και άλλους μετανάστες από την Τρίπολη στη Μάλτα μ’ ένα πλοίο, χωρίς να ξέρει να οδηγεί. Μια από τις πιο δυνατές σκηνές της ταινίας “Εγώ, Καπετάνιος”, είναι η στιγμή που παρακαλεί έναν αξιωματικό της ακτοφυλακής για βοήθεια. Εκει βλέπουμε τη μεταμόρφωση του από ένα συνεσταλμένο και φοβισμένο αγόρι σ’ ένα καπετάνιο που δεν σταματά με τίποτα, όχι πριν πάνε όλοι με ασφάλεια στην Ιταλία.

Ο Γκαρόνε και οι συν-σεναριογράφοι του παίρνουν πολύ λίγους κινδύνους αφήγησης στην απεικόνιση του ταξιδιού των δύο νέων. Κι αυτό αντί να επιλέξουν μια ενεργή ψυχολογικά αναπαράσταση της προσπάθειας αναζήτησης του Σεϊντού να βρει τον Μούσα, που καταλαμβάνει αρκετό κομμάτι της ταινίας, χρησιμοποιούν εν τέλει κάποια κλισέ. Ακόμα και το φινάλε αφήνει στο θεατή να ερμηνεύσει τι πραγματικά θα συμβεί. Αργυρός Λέοντας σκηνοθεσίας και βραβείο Μαρτσέλο Μαστρογιάνι καλύτερου ανερχόμενου ηθοποιού για τον ηθοποιό Σεϊντού Σαρ στο Φεστιβάλ Βενετίας.

Ημερομηνία κυκλοφορίας 14 Μαρτίου | Weirdwave