Η Βιριδιάνα (Σίλβια Πινάλ) είναι μια νεαρή κοπέλα που ετοιμάζεται να γίνει καλόγρια. Ύστερα από προτροπή της ηγουμένης, επισκέπτεται τον μοναδικό ζωντανό συγγενή της, τον θείο της Δον Χάιμε (Φερνάντο Ρέι), που δεν έχει συναντήσει ποτέ. Ο Δον Χάιμε ζει σε ένα απομακρυσμένο αγρόκτημα με την υπηρέτρια Ραμόνα, την κόρη της Ρίτα, και τον υπηρέτη Μόντσο. Όταν ο θείος βλέπει τη Βιριδιάνα εκπλήσσεται από την ομοιότητα που έχει με τη νεκρή σύζυγό του. Το βράδυ πριν φύγει, ο Δον Χάιμε της ζητά να φορέσει το νυφικό της συζύγου του. Η Ραμόνα της λέει ότι ο θείος της θέλει να την παντρευτεί και στη συνέχεια της βάζει υπνωτικό στο ποτό της. Η Βιριδιάνα πέφτει αναίσθητη και ο Δον επιχειρεί να τη βιάσει, όμως τελικά το μετανιώνει. Την επόμενη μέρα της λέει ότι τη βίασε και δεν μπορεί να επιστρέψει στο μοναστήρι. Μετά όμως ομολογεί ότι της είπε ψέματα.
Η Βιριδιάνα φεύγει για το μοναστήρι, αλλά στο επόμενο χωριό την καλούν πίσω για να δει το σώμα του να κρέμεται από το λαιμό από το σχοινί. Σύντομα, ο νόθος γιος του, ο γυναικάς Χόρχε (Φρανσίσκο Ραμπάλ), φτάνει με την ερωμένη του Λουκία για να διεκδικήσει το δικό του μερίδιο και να εκσυγχρονίσει τις τεχνικές οικιακής και γεωργικής καλλιέργειας. Η Βιριδιάνα θα μείνει επίσης, νιώθοντας υπεύθυνη για την αυτοκτονία του θείου της, δεν μπορεί να φορέσει το πέπλο, αλλά σχεδιάζει αντ’ αυτού να κάνει καλά έργα προσκαλώντας ντόπιους ζητιάνους να ζήσουν και να μοχθούν στο κτήμα και να ασπαστούν τη θρησκεία. Με επιφυλακτική ευλάβεια μπροστά της, είναι αποκρουστικοί, αγενείς, αχάριστοι, άπληστοι, κλέφτες και λάγνοι.
Μέχρι να φτάσουμε στη σκηνή όπου ένας πλούσιος χήρος έχει ναρκώσει την ανιψιά του, μια μοναχή που εκπαιδεύεται φορώντας το νυφικό της νεκρής συζύγου, γίνεται σαφές ότι η ’’Viridiana’’ είναι ένα είδος μοναδικής ταινίας. Περίπου μια ώρα αργότερα μια μεθυσμένη άστεγη γυναίκα δείχνει ένα τραπέζι γεμάτο ζητιάνους και ανάπηρους, τοποθετημένους με ακρίβεια για να δημιουργήσουν τον Μυστικό Δείπνο του Λεονάρντο ντα Βίντσι και τον ρόλο του Ιησού να τον παίζει ο τυφλός σύζυγός της. Όλα αυτά καθιστούν σαφές ότι εδώ έχουμε μια ταινία του Λουί Μπουνιουέλ, ίσως του μεγαλύτερου από όλους τους κινηματογραφικούς εικονομάχους. Είναι επίσης γεγονός ότι η ταινία καταγγέλθηκε από το Βατικανό ως βλάσφημη και γι’ αυτό απαγορεύτηκε από την Ισπανία για 16 χρόνια.
Όλα ξεκίνησαν το 1936, όταν ο δεξιός Φρανθίσκο Φράνκο ανέλαβε την ισπανική κυβέρνηση, σπέρνοντας φόβο στις καρδιές των αριστερών διανοούμενων και καλλιτεχνών της χώρας. Μέχρι το τέλος εκείνης της χρονιάς, οι πολιτικές εντάσεις στη χώρα είχαν ξεσπάσει σ’ ένα εμφύλιο πόλεμο που έληξε το 1939, όταν ο Φράνκο, με την υποστήριξη του Βατικανού, εγκαθίδρυσε μια φασιστική δικτατορία στη χώρα, οδηγώντας τους περισσότερους από τους αριστερούς που δεν είχαν πεθάνει στην εξορία, συμπεριλαμβανομένου και του άθεου Μπουνιουέλ.
Όπως οι περισσότερες ταινίες του σκηνοθέτη, θα μπορούσε να εκτιμηθεί μόνο για την καθηλωτική και άβολη δύναμη των εικόνων της, χωρίς κανένα ίχνος πλοκής ή θέματος. Και όμως αυτές οι εικόνες αποκτούν μεγάλο μέρος της δύναμης τους από το πλαίσιο που εξηγεί την κουλτούρα στην οποία γεννήθηκε η ταινία. Ο Μπουνιουέλ ισχυρίστηκε ότι μισεί τον συμβολισμό, επομένως καμία από τις φαινομενικά συμβολικές εικόνες δεν είναι πραγματική. Ίσως είναι απλώς μεταφορές. Μεταφορές που είναι εξαιρετικά καυστικές, όπως ένας μικρός επιχρυσωμένος σταυρός που λειτουργεί και ως σπαθί ή ένα αντίγραφο στεφάνι από αγκάθια που πετάχτηκε κατά λάθος στη φωτιά.
Είναι δύσκολο να περιγράψει κανείς τον Μπουνιουέλ. Έχει ένα ξεχωριστό στυλ, σε αντίθεση με οποιονδήποτε άλλο σκηνοθέτη. Οι εικόνες του είναι πάντα ονειρικές και ρέουν με μια ονειρική λογική, εγκαταλείποντας μια ιστορία ανά πάσα στιγμή για μια νέα. Προσπαθεί να συμπεριλάβει ασυνήθιστες εικόνες που δεν ανήκουν πουθενά. Στο Viridiana, υπάρχει μια σκηνή όπου ένα κάρο με άλογα κυλάει κατά μήκος του δρόμου με ένα σκύλο δεμένο στο κάτω μέρος του αμαξώματος. Ένας άντρας αγοράζει τον σκύλο από τον ιδιοκτήτη του για να αποτρέψει περαιτέρω σκληρότητα. Καθώς απομακρύνονται, ένα άλλο κάρο κυλάει με ένα άλλο σκύλο δεμένο σε αυτό.
Ο Μπουνιουέλ λέει ότι αυτό ήταν αρκετά συνηθισμένο στην πόλη του, αλλά η εικόνα αυτή πάντα τον στοίχειωνε.Ο Μπουνιουέλ είναι ένας από τους σπουδαιότερους σκηνοθέτες. Σου ανοίγει το μυαλό και σε κάνει να νιώθεις ζωντανός και άνετος, σαν να ονειρεύεσαι.
Movie info
Μεξικό – Ισπανία, 1961.
Σκ: Λουί Μπουνιουέλ.
Σν: Τζούλιο Αλεχάντρο, Λουί Μπουνιουέλ, Μπανίτο Πέρεζ Γκάλντος.
Ηθ: Σίλβια Πινάλ, Φτανσίσκο Ραμπάλ, Φερνάντοι Ρέι.
Δρ: 91 λεπτά.
Αφήστε μια απάντηση