JULES ET JIM
Ο Ζυλ και ο Τζιμ συναντιούνται για πρώτη φορά στο Παρίσι το 1912 και γίνονται αμέσως φίλοι. Ένας αφηγητής μας ταξιδεύει στα πρώτα τους χρόνια ως νεαροί άνδρες στο Παρίσι και παρακολουθούμε να τίθενται τα θεμέλια για αυτό που θα έπρεπε να είναι μια φιλία ζωής. Ο Ζυλ (Όσκαρ Βέρνερ) είναι ένας ντροπαλός και συγκρατημένος Αυστριακός που δεν μπορεί να βρει την κατάλληλη κοπέλα. Ο Τζιμ (Ανρί Σερ) είναι ακριβώς το αντίθετο. Είναι ένας σίγουρος και εξωστρεφής Γάλλος που δεν είχε ποτέ πρόβλημα με τις γυναίκες. Και οι δύο απολαμβάνουν την τέχνη και την ποίηση και αφιερώνουν πολύ χρόνο μοιράζοντας τα καλά πράγματα από τον πολιτισμό μεταξύ τους. Όλες οι πρώτες και πιο ευτυχισμένες μέρες τους περνούν γρήγορα στις πρώτες σκηνές της ταινίας, αλλά αυτό δεν πειράζει. Ο Τρυφό σαφώς προετοιμάζει το έδαφος για το πιο σημαντικό μέρος της ιστορίας που βρίσκεται μπροστά μας. Ωστόσο, αν και σύντομες, αυτές οι πρώτες στιγμές είναι όμορφα συνυφασμένες και η κάμερα του Τρυφό μας επιτρέπει να κατανοήσουμε τέλεια πόσο κοντά είναι αυτοί οι δύο φίλοι.
Μέσα από μια σειρά γεγονότων, οι δυο τους συναντούν την ελεύθερο πνεύμα Κατρίν (Ζαν Μορό), η οποία οδηγεί τη ζωή τους σε έναν απρόβλεπτο δρόμο. Τελικά, οι δουλειές τους, ένας πόλεμος και άλλα πράγματα χωρίζουν τον Ζυλ και τον Τζιμ, αλλά η Κατρίν είναι αυτή που πάντα λειτουργεί ως το νέο κεντρικό στοιχείο της φιλίας τους και η περίπλοκη σχέση μεταξύ των τριών είναι αυτή που τους φέρνει ξανά κοντά. Η Μορό είναι εξαιρετική και ο χαρακτήρας της είναι δύσκολο να εντοπιστεί. Κατά καιρούς είναι ενεργητική, ζωντανή και γεμάτη ζωή. Αλλά άλλες φορές είναι αποκομμένη, νευρωτική ή σε καταστάσεις κατάθλιψης. Οι διαφορετικές δυναμικές που φέρνει στις ήδη περίπλοκες σχέσεις της με τον Ζυλ και τον Τζιμ δημιουργούν ένα απίστευτο σινεμά.
Οι ανατροπές που εφαρμόζει η ταινία στις σχέσεις και την αγάπη είναι βαθιές και σχεδόν μοιάζουν με πειραματικές. Τα πράγματα παίρνουν τόσο ανορθόδοξες και αντισυμβατικές στροφές και φαίνεται ότι είναι καταδικασμένα να τελειώσουν άσχημα. Το πιο προφανές θύμα φαίνεται να είναι η φιλία μεταξύ του Ζυλ και του Τζιμ, ωστόσο, ανεξάρτητα από τη δοκιμασία ή τη διαμάχη που αντιμετωπίζουν οι δυο τους, η αφοσίωσή τους ο ένας στον άλλον παραμένει.
Είναι αναπόφευκτο, λοιπόν, η προσοχή της Κατρίν να στραφεί τελικά στον Τζιμ, αν και η ταινία το κρατάει μακριά μέχρι τη σημαντική διακοπή του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, ο οποίος τοποθετεί τους δύο φίλους σε αντίθετες πλευρές ενός μεγάλου χάσματος. Το μεγαλύτερο μέρος της συζήτησης για τον Ζιλ και τον Τζιμ περνάει γρήγορα από αυτό το ενδιάμεσο διάλειμμα, κάτι που είναι κατανοητό δεδομένου ότι ο Τρυφό το υπονοεί κυρίως με πλάνα από τα επίκαιρα, τα οποία είναι ζωτικής σημασίας. Είναι η εμπειρία του Ζιλ και του Τζιμ στον πόλεμο, όσο και οποιαδήποτε υποτιθέμενη αστάθεια από την πλευρά της Κατρίν, που αλλάζει δραστικά τη δυναμική μεταξύ της τριάδας στο τελευταίο τρίτο της ταινίας. Αν το φινάλε του Ζιλ και του Τζιμ φαίνεται λίγο ξαφνικό και υπερβολικό, ίσως αυτό συμβαίνει επειδή το βλέπουμε μόνο στο πλαίσιο ενός ρομαντικού τριγώνου. Αν το δούμε πιο πλατιά, μέσα από το πρίσμα της ιστορίας, είναι η ιστορία της αγάπης σε κάθε είδους μορφή που έχει πληγωθεί ανεπανόρθωτα.
Όλα αυτά αφηγούνται μέσα από το πρίσμα ενός πραγματικού οραματιστή. Ο Τρυφό και άλλοι επιδραστικοί πρωτοπόροι όπως ο Γκοντάρ και ο Σαμπρόλ χάραζαν νέα μονοπάτια στην κινηματογραφική αφήγηση. Το βλέπεις σε κάθε καρέ του «Ζυλ και Τζιμ». Η κάμερα του Τρυφό δεν ακολουθεί κάποια κοινή ή δημοφιλή φόρμουλα της εποχής. Είναι ζωντανή και συγκινητική και τόσες πολλές φορές αποτυπώνει την τέλεια γωνία ή παρουσιάζει μια νέα τεχνική. Είναι η εικόνα του τι ήταν το Γαλλικό Νέο Κύμα. Είναι μια μεγάλη απόκλιση από την παραδοσιακή κινηματογραφική παραγωγή της εποχής, τόσο από άποψη στυλ όσο και από άποψη ιστορίας.
Το «Ζυλ και Τζιμ» μπορεί να μην αναφέρεται πάντα στην ίδια πλοκή με το «Τα 400 Χτυπήματα» του Τρυφό, ή το «Με κομμένη την ανάσα» του Γκοντάρ, αλλά αξίζει να θεωρηθεί ως μία από τις καλύτερες του Γαλλικού Νέου Κύματος. Είναι μια ταινία ζωντανή και γεμάτη ενέργεια, ενώ ταυτόχρονα είναι λίγο ανησυχητική και περίπλοκη. Υπάρχουν επίπεδα για να ξεκολλήσεις και νέα πράγματα για να ανακαλύψεις. Με άλλα λόγια, το «Ζυλ και Τζιμ» προσφέρει μια υπέροχη εμπειρία τόσο τεχνικά όσο και συναισθηματικά. Επιπλέον, αποτελεί μια ισχυρή υπενθύμιση του γιατί εξακολουθούμε να πηγαίνουμε σινεμά.
Movie info
Γαλλία, 1962.
Σκηνοθεσία: Φρανσουά Τρυφό.
Σενάριο: Ανρί-Πιέρ Ροσέ, Φρανσουά Τρυφό.
Ηθοποιοί: Ζαν Μορό, Όσκαρ Βέρνερ, Ανρι Σερ.
Διάρκεια: 105 λεπτά.
Αφήστε μια απάντηση