ΦΕΡ’ ΤΗΝ ΠΙΣΩ
Μετά την τεράστια επιτυχία του “Talk to Me” (Μίλα μου) (η οποία σύντομα θα έχει και συνέχεια με τίτλο “Talk 2 Me”, τα δίδυμα Ντάνι και Μάικλ Φιλίππου γύρισαν μια ακόμη ιστορία τρόμου στην πατρίδα τους, την Αυστραλία, η οποία έχει λάβει επαίνους.
Οι νεαροί σκηνοθέτες (είναι 32 ετών) εγκαταλείπουν τον κόσμο της θλίψης και τη νεανική ταυτότητα της προηγούμενης ταινίας τους για αυτήν την ιστορία με πρωταγωνίστριες την Πάιπερ (Σόρα Γουόνγκ), μια σχεδόν τυφλή προέφηβη (μπορεί να διακρίνει μόνο σιλουέτες και φώτα), και τον μεγαλύτερο αδερφό της Άντι (Μπίλι Μπάρατ), οι οποίοι μένουν ορφανά μετά τον ξαφνικό θάνατο ενός κακοποιητικού πατέρα. Δεδομένου ότι ο Άντι απέχει τρεις μήνες από το να γίνει 18 ετών και επομένως δικαιούται να υποβάλει αίτηση για την κηδεμονία της Πάιπερ, οι δύο στέλνονται στο σπίτι μιας ανάδοχης μητέρας, της Λόρα (Σάλι Χόκινς), θεραπεύτριας και κοινωνικής λειτουργού που έχει ήδη ένα υιοθετημένο παιδί, ένα άλλο ορφανό, με εμφανείς σωματικές, ψυχικές και εκφραστικές δυσκολίες, ονόματι Όλιβερ (Τζόνα Ρεν Φίλιπς), και η οποία έχει επίσης υποστεί τον πνιγμό της κόρης της Κάθι (η οποία, παρεμπιπτόντως, ήταν επίσης τυφλή).
Αυτό σημαίνει ότι ο καθένας από τους τέσσερις κύριους χαρακτήρες κουβαλάει τα δικά του τραύματα και καταστάσεις, τα οποία εντείνονται περαιτέρω καθώς διαμορφώνεται η τοξική δυναμική αυτής της δυσλειτουργικής οικογένειας. Οι μεγαλύτερες εντάσεις είναι μεταξύ της Λόρα και του Άντι, οι οποίοι με κάποιο τρόπο ανταγωνίζονται για την εύνοια της πολύ πιο αθώας και υποτακτικής Πάιπερ, ενώ η συμπεριφορά του Όλιβερ γίνεται ολοένα και πιο ανησυχητική και σπαρακτική.
Πιο επικεντρωμένη από το “Talk to me η ταινία “Bring her back” διατηρεί το ψυχολογικό βάθος, τη δραματική ένταση, την επίσημη κομψότητα και την αξιοσημείωτη υποκριτική εκείνης της πρώτης ταινίας, αν και εδώ όλα είναι τόσο σαδιστικά και συντριπτικά που σχεδόν δεν υπάρχει χώρος για να εισχωρήσει το μαύρο χιούμορ. Σε αυτή την περίπτωση, αντί να τρομάξει ή να σοκάρει, το δίδυμο στοχεύει να μας συγκινήσει, να μας κάνει να νιώσουμε από πρώτο χέρι, σπλαχνικά, το συναισθηματικό βάθος της πρότασής τους.
Πέρα από τη χρήση υλικού VHS και βίντεο από οικιακές κάμερες ή την εμφάνιση κάποιων δευτερευόντων, εξωτερικών χαρακτήρων, οι τέσσερις ηθοποιοί φέρνουν εις πέρας τις ερμηνείες τους με ταλέντο, αφοσίωση και πολλαπλές αποχρώσεις. Το γεγονός ότι μια τέτοια ευελιξία προέρχεται από την Αγγλίδα Σάλι Χόκινς δεν προκαλεί έκπληξη, επειδή την έχουμε δει να ξεχωρίζει σε αρκετές ταινίες του συμπατριώτη της Μάικ Λι, αλλά στην περίπτωση των τριών άλλων είχαν ελάχιστη η προηγούμενη εμπειρία.
Οι αδελφοί Φιλίππου με μόνο δύο ταινίες μεγάλου μήκους στο ενεργητικό τους, έχουν καθιερώσει το δικό τους μοναδικό στυλ και την υπογραφή τους. Σε ένα είδος που κυριαρχείται από απρόσωπες φόρμουλες, αυτό δεν είναι μικρό κατόρθωμα. Σίγουρα έχουν το ταλέντο για τα χαρακτηριστικά τρόμου που συνοδεύουν αυτή την ευαισθησία, ειδικά όσον αφορά τον ήχο της ταινίας, τον οποίο επιβλέπει υποδειγματικά η Έμα Μπόρτιγκνον. Οι κανονικοί ήχοι, το κροτάλισμα ενός πληκτρολογίου, ο ήχος των τροχών που κυλούν σε έναν διάδρομο, είναι πολύ δυνατοί για να σε κάνουν να νιώσεις άνετα, και συχνά ακούς τον τρόμο πριν τον δεις. Υπάρχει μια στιγμή που περιλαμβάνει τον Όλιβερ και ένα μαχαίρι που συμπυκνώνει τέλεια την δυσοίωνη αίσθηση τι μπορεί να φέρει ένας καλός ήχος.
Το «Bring her back» με τα εξαιρετικά γραφικά και τις δυνατές ερμηνείες του το καθιστούν μια ανατριχιαστική εμπειρία, βαθιά ανησυχητική και πραγματικά ζοφερή.
Movie info
Αυστραλία, 2025.
Σκηνοθεσία: Ντάνι & Μαίκλ Φιλίππου.
Σενάριο: Ντάνι Φιλίππου, Μπιλ Χίνζεμαν.
Ηθοποιοί: Μπίλι Μπάρατ, Σάλι Χόκινς, Μίσα Χέιγουντ, Στέφεν Φίλιπς.
Διάρκεια: 104 λεπτά.
Αφήστε μια απάντηση