ΔΙΑΜΑΝΤΙΑ
Από την πρώτη του εμφάνιση στον διεθνή κινηματογράφο με το «Χαμάμ», ο Ιταλός σκηνοθέτης τουρκικής καταγωγής Φερζάν Οζπετέκ έχει δημιουργήσει ένα στέρεο θεματικό σύνολο γύρω από την ταυτότητα, τη σεξουαλικότητα και τις οικογενειακές συγκρούσεις. Οι ταινίες του παρουσιάζουν δομές συνόλου που επικαλύπτονται καθώς αποκαλύπτονται μυστικά, μέσα στο κοινωνικό ή οικογενειακό πλαίσιο.
Η τελευταία του ταινία έχει δομικά δύο αφηγηματικά επίπεδα, αφενός, τη συνάντηση ενός σκηνοθέτη με τις αγαπημένες του ηθοποιούς, στις οποίες τους μιλάει για το έργο και διαβάζουν το σενάριο και αφετέρου, την κύρια ιστορία που διαδραματίζεται τη δεκαετία του 1970 σε έναν διάσημο οίκο υψηλής ραπτικής που διευθύνουν δύο αδερφές και την προσωπική ιστορία καθεμιάς από τις διάφορες γυναίκες που εργάζονται εκεί.
Ο Οζπετέκ παρουσιάζει έτσι μια μυθοπλασία εμπνευσμένη από τις προσωπικές του εμπειρίες. Όπως και στις άλλες μεγάλου μήκους ταινίες και θεατρικά του έργα, το «Διαμάντια» έχει έναν αυτοβιογραφικό τόνο, που θυμίζει την εποχή που ο σκηνοθέτης σύχναζε σε εργαστήρια ραπτικής κινηματογράφου και θεάτρου και αυτά τα μέρη τον γοήτευαν. Κατά κάποιο τρόπο, η ταινία αποτελεί έναν όμορφο φόρο τιμής όχι μόνο σε όσους δημιουργούν τέχνη πίσω από την κάμερα και που μερικές φορές δεν έχουν την αναγνώριση που τους αξίζει, αλλά και μια αναγνώριση και εκτίμηση της τεράστιας δεξιοτεχνίας που εμπεριέχεται σε κάθε κομμάτι κοστουμιού, μια όμορφη τέχνη που μπορεί να εξαφανίζεται. Η ταινία έχει την πολυτέλεια να δείχνει, για παράδειγμα, τα αυθεντικά κοστούμια από τις ταινίες του Λουκίνο Βισκόντι που φορούσαν η Κλαούντια Καρτινάλε στο «Ο γατόπαρδος» (Il Gatopardo, 1963) και η Ρόμι Σνάιντερ στο «Το λυκόφως των θεών» (Ludwig, 1973).
Το εργαστήριο ραπτικής ονομάζεται «Canova», ένα όνομα που προέρχεται από το επώνυμο των δύο αδερφών που το διευθύνουν. Η μία από αυτές, είναι η Αλμπέρτα (Λουίζα Ρανιέρι), η ιδρύτρια της εταιρίας, που σπούδασε σχέδιο μόδας στο Παρίσι και έχει συνεργαστεί με τον διάσημο οίκο Balenciaga. Πριν από χρόνια, προσέλαβε τη μικρότερη αδερφή της Γκαμπριέλα (Τζάσμιν Τρίνκα) ως δεξί χέρι της, μια μητέρα που δεν έχει καταφέρει να συνέλθει από τον πρόωρο θάνατο της μικρής της κόρης και γι’ αυτό στρέφεται ολοένα και περισσότερο στο αλκοόλ.
Πολλές γυναίκες εργάζονται σε αυτό το ραφείο και η ταινία προσπαθεί να δώσει ορατότητα και να αναδείξει καθεμία από αυτές και στις ενδιαφέρουσες ιστορίες ζωής τους. Μέσα από κάθε έναν από τους χαρακτήρες, η ιστορία αναλογίζεται θέματα όπως η θλίψη, ο ανδρισμός, η βία, το επάγγελμα, η καλλιτεχνική δημιουργία, ο αδύνατος έρωτας, οι ανύπαντρες μητέρες που πρέπει να είναι οι μόνες που βασιλεύουν το νοικοκυριό τους, η ομαδική εργασία, η αδελφότητα και πάνω απ’ όλα, η φιλία. Συνεπώς, δεδομένων των θεμάτων και του τρόπου με τον οποίο αφηγείται την ιστορία, θα μπορούσε κανείς να σκεφτεί ότι η ταινία είναι, κατά κάποιο τρόπο, μια αναδιατύπωση του παραδοσιακού μελοδράματος.
Ανάμεσα σε αυτές τις εργασίες κεντήματος, το εργαστήριο ξεδιπλώνει κάθε είδους αντιξοότητες, τον πόνο (μερικές φορές αόρατο), αλλά και τη χαρά που έχει η καθεμία από αυτές τις γυναίκες. Παρά τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η καθεμία και το εργαστήριο γενικότερα, αυτή η ομάδα μοναδικών γυναικών καταφέρνει να επιδείξει βαθιά στοργή, συντροφικότητα και αμοιβαία αλληλεγγύη, όπως εκφράζει ένας από τους χαρακτήρες «Δεν είμαστε τίποτα, αλλά είμαστε τα πάντα». Ο τίτλος της ταινίας, «Διαμάντια», χρησιμεύει ως μεταφορά για το πώς κάθε μία από τις γυναίκες στην ιστορία είναι τόσο πολύτιμη όσο ένα διαμάντι. Για τον ίδιο λόγο, ο Οζπετέκ ζήτησε από πολλές ηθοποιούς με τις οποίες έχει συνεργαστεί σε όλη την καριέρα του, τις οποίες εκτιμά και θαυμάζει επαγγελματικά, αυτό το έργο, να είναι όχι μόνο ένας φόρος τιμής στην ενδυματολογία, αλλά και μια ερωτική επιστολή προς τις γυναίκες καλλιτέχνιδες. Τέλος, η ταινία είναι αφιερωμένη στις Μαριάντζελα Μελάτο, Βίρνα Λίζι και Μόνικα Βίττι, τρεις ηθοποιούς με τις οποίες ο σκηνοθέτης θα ήθελε να συνεργαστεί.
Movie info
Ιταλία, 2024.
Σκηνοθεσία: Φερζάν Οζπετέκ
Σενάριο: Ελίζα Κασέρι, Φερζάν Οζπετέκ, Καρλότα Κοράντι, Ελίζα Κασέρι
Ηθοποιοί: Λουίζα Ρανιέρι, Τζασμίν Τρίνκα, Στέφανο Ακόρσι, Λούκα Μπαρμπαρόσα, Ελίζα Κασέρι
Διάρκεια: 135 λεπτά.
Αφήστε μια απάντηση