Η ΚΑΡΔΙΑ ΕΝΟΣ ΤΖΟΓΑΔΟΡΟΥ
Διασκευασμένη από τον Μπράιας Κας, από το ομώνυμο μυθιστόρημα της Σάνον Πούφαλ, η ιστορία της ταινίας για την queer ζωή στα μέσα του αιώνα είναι ένας συντριπτικά δειλός φόρος τιμής στα σαρωτικά μελοδράματα του Χόλιγουντ της δεκαετίας του 1950, θεματικά διδακτικό, ειλικρινές και οπτικά συμβατικό.
Ο Ντάνιελ Μίναχαν μας συστήνει τον ατίθασο Τζούλιους (Τζέικομπ Ελόρντι) καθ’ οδόν προς το σπίτι του αδελφού του στο Κάνσας, να περπατάει με την τσάντα στο χέρι στην άκρη του δρόμου, με τον αντίχειρά του τεντωμένο κάθετα για να τον παραλάβει το επόμενο αυτοκίνητο.
Παρά τις αναφορές στην ιστορία του κινηματογράφου, το όραμα του Μίναχαν είναι ήπιο τηλεοπτικό, αν και αυτό δεν αποτελεί έκπληξη. Αυτός και ο κινηματογραφιστής Λουκ Μονπελιέ αποδίδουν τις διαφορετικές τοποθεσίες της ταινίας, από το προάστιο του Σαν Ντιέγκο μέχρι το αγροτικό Κάνσας και το πολύβουο Λας Βέγκας, με μελετημένη λεπτομέρεια και ακριβό εύρος. Το αποτέλεσμα είναι μια σύγκρουση μελοδραματικής εκφραστικότητας και μετρημένου ρεαλισμού, στην οποία και οι δύο φαίνονται θλιβερά συμβιβασμένες.
Το ίδιο μπορεί να ειπωθεί και για τους ηθοποιούς. Ο Ελόρντι, παρά την έντονη αγωνία, υπονοεί μόνο την εσωτερική αναταραχή που λέει ο αδελφός του Τζούλιους, ο Λι (Γουίλ Πούλτερ), ότι ζει μέσα του. Επιφανειακά, ο Τζούλιους είναι γρήγορος στο να σκέφτεται και αργός στο να χαμογελάει. Η συγκρατημένη συμπεριφορά του μπορεί να υποδηλώνει κάποιο είδος μυστηρίου και πράγματι, υπάρχουν ακόμη πολλά να μάθουμε για τον χαρακτήρα του. Η εξαιρετική εμφάνιση του Ελόρντι δεν κρύβει τίποτα κοντά σε αυτό. Και παρά το γεγονός ότι έχει μια έντονη ψυχολογική διορατικότητα και μια φαινομενική ρομαντική σπίθα με τη μέλλουσα σύζυγο του Λι, τη Μιούριελ (Ντέιζι Έντγκαρ Τζόουνς), δεν υπάρχει σπίθα που να υποδηλώνει ψυχή.
Η Τζόουνς, από την πλευρά της, τα πάει λίγο καλύτερα. Αν και δεν είναι ακόμη νοικοκυρά, και διστάζει να γίνει, συμπεριφέρεται σαν να έχει κατακτήσει την λεπτή τέχνη της αντιμετώπισης της οικιακής βαρεμάρας, να καπνίζει κρυφά τσιγάρα πίσω από την πλάτη του συζύγου της και να παίζει χαρτιά όταν αυτός κοιμάται. Υποδύεται την αθώα νοικοκυρά. Είναι άψογα ψύχραιμη όταν χρειάζεται, εξαντλημένη όταν δεν χρειάζεται. Αργότερα, καθώς η δική της queer επιθυμία αρχίζει να αναδύεται παράλληλα με τα στοιχήματά της στα άλογα, που γίνεται το μέσο χρηματοδότησης ενός άρρητου σχεδίου διαφυγής. Είναι δύσκολο να περιγραφούν αυτές τις λεπτές διαφορές στην προσποίηση και τη συμπεριφορά μεταξύ των κοινωνικών πλαισίων ως σκόπιμες, αλλά είναι αρκετά εμφανείς.
Οι καλύτερες στιγμές της Τζόουνς στην ταινία έρχονται όταν ο χαρακτήρας της δεν είναι υποχρεωμένος ή ακόμα και δεν μπορεί να μιλήσει. Αφού ο Λι πιάνει τη Μιούριελ να φεύγει από το σπίτι της γειτόνισσάς τους, Σάντρα (Σάσε Κάλε), αρχίζει να την υποψιάζεται για απιστία. Η σιωπηλή τους πορεία προς το σπίτι, που αποτυπώνεται σε μια αδιάκοπη λήψη, επιτρέπει στην ντροπή και την απογοήτευση της Μιούριελ, στον επίμονο φόβο της μήπως αποσταθεροποιήσει την οργανωμένη ζωή της, να τρεμοπαίζουν στο πρόσωπό της.
Στον κόσμο της ταινίας, το να είσαι ομοφυλόφιλος είναι ένα στοίχημα, και η ταινία επικαλείται επανειλημμένα τον τζόγο για να αναπαραστήσει την ομοφυλοφιλία στην πράξη, συχνά με τη μορφή ενός κοινού μυστικού. Ο άντρας του οποίου τα ένστικτα στοιχηματισμού στα άλογα ακολουθεί η Μίουριελ για να κερδίσει μεγάλες ανταμοιβές είναι ένας ομοφυλόφιλος άντρας, και στις ιπποδρομίες, συναντά μια όμορφη, κρυφή νοικοκυρά που στοιχηματίζει στο ίδιο άλογο με αυτήν. «Δεν είμαστε και οι δύο γενναίοι;» αστειεύεται αφού κερδίσουν. Ο Τζούλιους βγάζει επίσης χρήματα τζογάροντας, πρώτα βάζοντας μικροπαίκτες σε μικρά, σκοτεινά δωμάτια, και αργότερα, αφού ένας ιδιαίτερα ηττημένος τον στριμώχνει μετά από ένα παιχνίδι, του κάνει πρόταση για σεξ και παίρνει τα κέρδη του αμέσως μόλις παραδοθεί, κάτω από τα λαμπερά φώτα του Λας Βέγκας. Εκεί, ο Τζούλιος συναντά και ερωτεύεται τον Χένρι (Ντιέγκο Κάλβα), έναν άλλο μικροπαίκτη με μεγάλες, ίσως επικίνδυνες, φιλοδοξίες.
Η ενοποιητική μεταφορά της ταινίας για τον τζόγο εξαντλείται όταν ο Χένρι προτείνει στον Τζούλιους να συνεργαστούν πίσω από το τραπέζι του πόκερ. Ο Τζούλιους δεν θέλει να στοιχηματίσει. Ο Χένρι, ανυπόμονος και πεισματάρης, υποστηρίζει ότι αυτός είναι ο μόνος τρόπος με τον οποίο μπορούν πραγματικά να εμφανιστούν μαζί δημόσια, μια λογική που δεν αντέχει σε συνεχή έλεγχο, αλλά εξυπηρετεί το επιχείρημά της αρκετά καλά, ότι όλοι, τελικά, πρέπει να αποφασίσουν αν το ρίσκο αξίζει την ανταμοιβή.
Αλλά ίσως η ασήμαντη απόκλιση από αυτή την μεταφορική υπόθεση να είναι αυτό που αξίζει η ταινία. Η σχέση του Τζούλιους και του Χένρι, όπως και η ταινία στο σύνολό της, είναι παθιασμένη μόνο κατ’ όνομα. Μετά από ένα παράξενο πρώτο ραντεβού όπου ο Χένρι δείχνει στον Τζούλιους την «πραγματική Αμερική» παρακολουθώντας μια έκρηξη πυρηνικής δοκιμής, η ερωτοτροπία τους απεικονίζεται σε σκηνές σεξ χωρίς φαντασία, ο Μίναχαν δεν έχει καν τη χάρη να τους αφήσει να αντικρίσουν ο ένας τον άλλον ενώ το κάνουν. Αντίθετα η Μιούριελ απολαμβάνει λίγο περισσότερη ευχαρίστηση στα λίγα ραντεβού της με τη Σάντρα,
Και ίσως αυτό συμβαίνει επειδή ο μόνος ουσιαστικός δεσμός της ταινίας είναι αυτός μεταξύ του Τζούλιους και της Μιούριελ, ένα προβληματικό μείγμα queer συγγένειας και έμμεσου ρομαντισμού, το οποίο ο Τζούλιους εκμεταλλεύεται αργά στην ταινία, όταν επιστρέφει στο Σαν Ντιέγκο για να της ζητήσει περισσότερα χρήματα. Η συνεχής άγνοια της Μιούριελ για την queer φύση του Τζούλιους, παρά το γεγονός ότι ο ίδιος το ομολογεί σχεδόν ευθέως τη νύχτα της επιστροφής του, καθώς και η σεξουαλική της επιθυμία για αυτόν, αντιπροσωπεύουν την μόνη πραγματική αγκαλιά της ταινίας για την ασάφεια. Εδώ, μέσα στον σκελετό ενός ημιτελούς προαστιακού σπιτιού, η υπόσχεση του αμερικανικού ονείρου που έχει γραφτεί σε μεγάλο βαθμό βρίσκεται σε εξέλιξη, ενώ το δικό τους είναι σε κουρέλια, περιμένοντας να ξαναγίνει.
Δείτε το trailer της ταινίας
Movie info
ΗΠΑ, 2025.
Σκηνοθεσία: Ντάνιελ Μινάχαν.
Σενάριο: Μπράις Κας.
Ηθοποιοί: Ντέιζι Έντγκαρ-Τζόουνς, Τζέικομπ Ελόρντι, Γουίλ Πούλτερ, Ντιέγκο Κάλβα, Σάσα Καγιέ.
Διάρκεια: 119 λεπτά.
Αφήστε μια απάντηση