ΝΥΧΤΑ ΑΓΩΝΙΑΣ
Η Κονστάνς Πέτερσεν (Ίνγκριντ Μπέργκμαν) είναι ψυχαναλύτρια, η οποία βοηθά στη θεραπεία της ασθένειας της μειωμένης επαφής με την πραγματικότητα. Πολλοί από τους ασθενείς της, όπως η εξοργισμένη Μαίρη Καρμάικλ (Ρόντα Φλέμινγκ), η οποία μισεί τους ανθρώπους, γίνονται σωματικά βίαιοι όταν εξετάζονται ψυχικά στον καναπέ θεραπείας. Ελπίζοντας να ξεκλειδώσει τις πόρτες του μυαλού, να επιτρέψει στην ασθένεια και τη σύγχυση να εξαφανιστούν μόλις ανακαλυφθούν οι αιτίες πίσω από τις διαταραχές, εργάζεται επιμελώς μελετώντας τα βιβλία και την έρευνά της, ενώ ταυτόχρονα αποκρούει τις αβλαβείς προτάσεις του συναδέλφου ψυχιάτρου Δρ. Φλερό (Τζον Έμερι). Καθώς ο συνταξιούχος Δρ. Μέρτσισον (Λίο Τζ. Κάρολ) ετοιμάζεται να φύγει από το ίδρυμα Green Manors στο Βερμόντ, το προσωπικό περιμένει την άφιξη του αντικαταστάτη Δρ. Άντονι Έντουαρντς (Γκρέγκορι Πεκ), ενός καταξιωμένου συγγραφέα, ο οποίος έχει γράψει τον πρωτοποριακό «Λαβύρινθο του Συμπλέγματος της Ενοχής», και επιστήμονα και ενός διαδόχου που είναι άξιος να αναλάβει τα ηνία.
Είναι έρωτας με την πρώτη ματιά για την Κονστάνς, η οποία είναι ταυτόχρονα μαγεμένη και καχύποπτη με τον Έντουαρντς, ο οποίος ο ίδιος εκδηλώνει αμέσως κάποιες ανησυχητικές εκκεντρικότητες. Παρ’ όλα αυτά, κάνει μια βόλτα με τον καθηγητή στην εξοχή, χαλαρώνοντας την άμυνά της για να περάσει το απόγευμα κάνοντας πικνίκ. Αυτό είναι διασκεδαστικό για τους συναδέλφους της, οι οποίοι στο παρελθόν την έβλεπαν ως έναν «ανθρώπινο παγετώνα». Η Πίτερσεν δεν μπορεί να αντισταθεί και υποκύπτει σε συναισθήματα στα οποία υπέθεσε ότι δεν θα παγιδευόταν ποτέ, ειδικά κατά τη διάρκεια μιας μόνο ημέρας. Ο στιγμιαίος τους αγκαλιαζμός διακόπτεται από την είδηση ότι ο ασθενής Γκαρμς (Νόρμαν Λόιντ) προσπάθησε να σκοτώσει τον Φλερό και στη συνέχεια κόβει τον λαιμό του. Όταν ο ίδιος ο Έντουαρντς έχει ένα επεισόδιο στο χειρουργείο, η Κονστάνς αρχίζει να συνειδητοποιεί ότι αυτός ο άνθρωπος δεν είναι αυτός που λέει ότι είναι, και μπορεί στην πραγματικότητα να είναι δολοφόνος.
Οι στοιχειωτικές μελωδίες του Μίκλος Ρόζα συμπληρώνουν τέλεια τα αινιγματικά μυστικά γεγονότα καθώς αποκαλύπτονται ταυτότητες και αναπτύσσονται απάτες. Πιστό στην τεχνοτροπία του σκηνοθέτη Άλφρεντ Χίτσκοκ, τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται, με το μυστήριο να συνεχίζει να γίνεται πιο περίπλοκο καθώς η αμνησία και η παράνοια εισβάλλουν στην πλοκή. Οι καταστάσεις γίνονται πιο δύσκολες αν σκεφτεί κανείς ότι η Κονστάνς εξακολουθεί να έχει αισθήματα για τον άντρα που όχι μόνο ξεγέλασε ολόκληρο το άσυλο, αλλά την έφτιαξε και με ψευδείς προφάσεις και, φυσικά, μπορεί να είναι σωματικά επικίνδυνος. Ο Χίτσκοκ περιλαμβάνει επίσης και κάποιες δόσεις χιούμορ για να διαλύσει την αγωνία, με το πιο προφανές παράδειγμα όταν η Κονστάνς αφήνει έναν οικιακό ντετέκτιβ στο Empire State Hotel να επεξεργαστεί τις ψυχολογικές του εικασίες πάνω της, οδηγώντας τον σε ψεύτικα στοιχεία. Αργότερα, όταν κρύβεται στην κατοικία του παλιού της φίλου, Δρ. Άλεξ Μπρούλοφ (Μίκαελ Τσέκχοφ), συχνά υπαινίσσεται ότι η ιστορία του νεόνυμφου ζευγαριού που του παρουσιάζει είναι απαλλαγμένη από συμπλέγματα, με τις διευθετήσεις για το μήνα του μέλιτος εξίσου ιδιότροπες.
Ο έρωτας σίγουρα πρέπει να είναι τυφλός, αφού η επιμονή της Πέτερσεν να βοηθήσει τον ανώνυμο αγαπημένο της αγγίζει τα όρια του εκπληκτικά παράλογου. Καθώς οι λεπτομέρειες έρχονται στην επιφάνεια και η ταυτοποίησή του πλησιάζει στην ολοκλήρωσή του, οι επιπτώσεις των σχιζοφρενικών, δολοφονικών συμπεριφορών είναι τρομακτικά εμφανείς. «Δεν θα μπορούσα να νιώσω έτσι για έναν άντρα που ήταν κακός ή είχε διαπράξει φόνο», επιμένει η υπνωτισμένη, παράλογη γυναίκα. Παρόλα αυτά, η Μπέργκμαν και ο Πεκ είναι εντυπωσιακά πειστικοί ως απίθανοι ρομαντικοί σε ένα πυρετώδες περιβάλλον.
Το σενάριο, το οποίο έχει διασκευαστεί χαλαρά από τον διάσημο μυθιστοριογράφο και σεναριογράφο Μπεν Χεχτ από το βιβλίο «The House of Dr. Edwardes» της Φράνσις Μπίντινγκ, φαίνεται απίστευτο και μέχρι το τέλος της ταινίας επιτηδευμένο, ακόμη και για τα συχνά εκκεντρικά πρότυπα του Χίτσκοκ. Όλοι αντιμετωπίζουν τα πράγματα με απόλυτη σοβαρότητα.
Από τη θετική πλευρά, έχουμε μερικές στιγμές αγωνίας, όπως θα περιμέναμε από τον Χίτσκοκ, ειδικά εκείνες που περιλαμβάνουν ξυράφι και μια άλλη που περιλαμβάνει περίστροφο. Μάλιστα, ο Χίτσκοκ κάνει ακόμη και ένα σημείωμα που βρίσκεται στο πάτωμα αντικείμενο αγωνίας. Είναι επίσης καλός με τα τρένα, και είναι ευχάριστο να βλέπεις τους χαρακτήρες να ταξιδεύουν ή να πρόκειται να ταξιδέψουν με τρένο τουλάχιστον τρεις διαφορετικές στιγμές στην ταινία. Και, φυσικά, υπάρχουν πάντα τα καλλιτεχνικά γυρισμένα καρέ από τον δεξιοτέχνη σκηνοθέτη και τα παράξενα σκηνικά ονειρικών σεκάνς του ζωγράφου Νταλί, τα οποία συμβάλλουν σημαντικά στο να μας κάνουν τουλάχιστον να θυμόμαστε την ταινία.
Movie info
ΗΠΑ, 1945.
Σκηνοθεσία: Άλφρεντ Χίτσκοκ.
Σενάριο: Μπεν Χεκτ, Τζον Πάλμερ, Χίλαρι Τζορτζ Σάντερς.
Ηθοποιοί: Ίνγκριντ Μπέργκμαν, Γκρέγκορι Πεκ, Λιο Τζ. Κάρολ, Τζον Έμερι.
Διάρκεια: 111 λεπτά.
Αφήστε μια απάντηση