ΤΟ ΝΗΣΙ
Μια ομάδα ανθρώπων, τροφοδοτούμενη από μια βαθιά επιθυμία για αλλαγή, προκειμένου να γυρίσουν την πλάτη στην κοινωνία, αφήνουν τα πάντα πίσω τους και στρέφουν το μέλλον τους στο σκληρό τοπίο των Γκαλαπάγκος.
Η ιδέα του να ζεις σε ένα απομονωμένο νησί απαλλαγμένος από κάθε τυπική ευθύνη μπορεί να ακούγεται σαν όνειρο σε κάποιους. Αλλά επίσης, ένας απόλυτος εφιάλτης για άλλους όταν βλέπεις την τοποθεσία. Αλλά αυτό είναι το κόστος της απόλυτης ελευθερίας. Το να απαλλαγείς εντελώς από κάθε έννοια κοινωνικών προτύπων υπέρ κάτι μεγαλύτερου θα μπορούσε να είναι μια συναρπαστική προοπτική, αλλά, όπως οτιδήποτε άλλο, έχει ένα κόστος. Αυτό το κόστος, και το αν είναι καν δυνατό να πληρώσεις χωρίς να χάσεις τον εαυτό σου, βρίσκεται στο προσκήνιο της τελευταίας ταινίας του παλαίμαχου σκηνοθέτη Ρον Χάουαρντ.
Βασισμένη σε αληθινή ιστορία, η ταινία “Eden” ακολουθεί μια χούφτα ατόμων που ζουν σε ένα νησί στα Γκαλαπάγκος, τη δεκαετία του 1930, αηδιασμένοι από την πορεία της κοινωνίας. Μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, η «οικονομική κατάρρευση και η άνοδος του φασισμού» οδηγεί τον Δρ. Φρίντριχ Ρίτερ (Τζουντ Λο) και τη σύζυγό του, Ντόρα Στράουχ (Βανέσα Κίρμπι) στο νησί Φλορεάνα. Ο Ρίτερ έχει έναν υψηλό στόχο. Με την απόδρασή του από τον σύγχρονο και παραδοσιακό πολιτισμό, στοχεύει να ανακαλύψει και να αποκαλύψει τον πραγματικό σκοπό της ζωής. Είναι μια ιδέα που ακούγεται σαν να έχει εξερευνηθεί αμέτρητες φορές. Ωστόσο, η ταινία διαχωρίζει τον εαυτό της από την απλή αμφισβήτηση της έννοιας του τι κάνει τους ανθρώπους να ενεργούν όπως ενεργούν. Αλληλοεπιδρά ανάμεσα σε παράλογα σκοτεινό χιούμορ, πραγματικά συναρπαστικές σκηνές γεμάτες τρόμο και ένταση, και το πιο σημαντικό, σε μια βαθιά περιέργεια για το αν αυτός ο σκοπός μπορεί πραγματικά να επιτευχθεί.
Το να είσαι άνθρωπος σημαίνει να είσαι εύπλαστος. Όταν συναντάμε για πρώτη φορά τον Ρίτερ και την Στράουχ, φαίνονται λίγο εξαντλημένοι. Αυτό μπορεί απλώς να οφείλεται στη φύση του τρόπου ζωής που έχουν επιλέξει. Παρ’ όλα αυτά, αυτό που είναι σαφές είναι ότι παρέμειναν σταθεροί στις αρχές που έχουν ορίσει μέσω του μανιφέστου του Ρίτερ για την ανθρωπότητα. Το να ζεις σε ένα νησί χωρίς κανέναν τριγύρω προς οποιαδήποτε κατεύθυνση μπορεί να είναι το επιθυμητό αποτέλεσμα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι η παρουσία κάποιων γειτόνων θα λύσει ή θα διαιωνίσει το πρόβλημα. Στην πραγματικότητα, αυτή ακριβώς η εξέλιξη αρχίζει να δείχνει τι κάνουν οι άνθρωποι όταν αισθάνονται να απειλούνται ή απλώς μένουν έκπληκτοι από μια απροσδόκητη παρέα. Η οικογένεια Βίτμερ, ο Χάιντς (Ντάνιελ Μπρουλ), η Μάργκαρετ (Σίντνεϊ Σουίνι) και ο μικρός γιος, Χάρι (Τζόναθαν Τίτλ) εμφανίζονται στο νησί αφού εμπνεύστηκαν από τα κατορθώματα του Ρίτερ.
Έρχονται με καλές προθέσεις, παρά τη συζυγική διαμάχη που ανακαλύπτουμε αργότερα. Ο Χάιντς πίστευε ότι θα ήταν καλό για την οικογένεια, η Μάργκαρετ απλώς ακολούθησε. Αν η εγωιστική επιθυμία φέρνει τους ανθρώπους σε έναν υποτιθέμενο παράδεισο, αδιαφορώντας για τους πιο κοντινούς μας ανθρώπους, μπορεί πραγματικά να φανταστεί κανείς αυτόν τον παράδεισο ως την τέλεια ουτοπία. Ίσως αυτό προσπαθεί να πει η ταινία σχετικά με τον σκοπό της ζωής. Ότι βρισκόμαστε σε μια σειρά από συνθήκες λόγω μιας ποικιλίας παραγόντων και με τη σειρά μας, πρέπει να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να επιβιώσουμε μέσα σε αυτήν την κατάσταση. Μήπως τελικά ο σκοπός της ζωής είναι απλώς η καθαρή ώθηση για επιβίωση με κάθε κόστος. Είναι μια μάλλον ανησυχητική αλήθεια που πρέπει να αντιμετωπίσουμε. Λειτουργώντας σε καθαρή λειτουργία επιβίωσης, φαίνεται αδύνατο να είμαστε ποτέ ικανοποιημένοι στη ζωή.
Με την άφιξη της αυταρχικής Βαρόνης Ελοΐζ Μποσκέ ντε Βάγκνερ Βέρχορν (Άνα ντε Άρμας) η Eden αρχίζει να παίρνει πραγματικά μορφή. Την μεταφέρουν στην παραλία σαν βασίλισσα, καθισμένη στους ώμους των δύο υπηρετών της, οι οποίοι είναι φανατικά ερωτευμένοι μαζί της. Θα κάνουν ό,τι τους ζητήσει. Η Ντε Άρμας φέρνει έναν ενθουσιασμό και είναι αποφασισμένη να αποδείξει ότι έχει ένα όνομα άξιο να θυμούνται. Πίσω στην ηπειρωτική χώρα, δεν χρειαζόταν ποτέ να ανησυχεί για τέτοια πράγματα. Μόνο όταν η δύναμή της και τα βασικά της υπάρχοντα, όπως το φαγητό και το νερό, της αφαιρούνται, βλέπουμε να αρχίζουν να σχηματίζονται ρωγμές. Και αυτές οι ρωγμές πολύ γρήγορα μετατρέπονται σε κάτι πολύ πιο ανησυχητικό. Η Ντε Άρμας κρατάει όλη αυτή την κατάσταση σε απόλυτη ισορροπία, προκαλώντας ταυτόχρονα γέλια και θυμωμένη αηδία σε ίσο βαθμό.
Έτσι, με την άφιξη της Βαρόνης, οι άντρες της άρχισαν να εργάζονται για την κατασκευή των θεμελίων ενός νέου πολυτελούς ξενοδοχείου ακριβώς πάνω στην παραλία. Αλλά πολύ γρήγορα, η όχι και τόσο γειτονική της συμπεριφορά αρχίζει να ενοχλεί τους υπόλοιπους κατοίκους του νησιού. Ποιος είναι ο σκοπός της ζωής; Είναι να μισείς τον πλησίον σου; Αυτό φαντάζει ως αστείο και είναι αρκετά κωμικό να βλέπεις πόσο γρήγορα η ταινία του Χάουαρντ και του συγγραφέα Νόα Πινκ μπορεί να στρέψει τους γείτονες τον ένα εναντίον του άλλου απλώς και μόνο από το γεγονός της συμβίωσης. Βλέπουμε πώς αυτός ο σκοπός της ύπαρξης σε καθαρή μορφή γεννά περιφρόνηση, ζήλια και απληστία.
Καθώς η Βαρόνη που εκπροσωπεί τη σύγχρονη ζωή σηκώνει το κεφάλι της για να οικειοποιηθεί όλα όσα έχουν χτίσει οι κάτοικοι του νησιού, η άσχημη αλήθεια έρχεται στο φως. Οι πράξεις του Ρίτερ, και κατά καιρούς της οικογένειας Βίτμερ μπορεί να είναι καταδικαστικές για το μέλλον της ανθρωπότητας. Αλλά είναι απλώς ένα μέσο επιβίωσης που προκύπτει από την απεγνωσμένη ανάγκη να αγωνιστούμε ενάντια σε μια επιβεβλημένη τάξη που έχει σχεδιαστεί για να χωρίσει την κοινωνία στη μέση, αυτούς που έχουν και αυτούς που δεν έχουν. Και αυτοί που έχουν θα κάνουν ό,τι μπορούν για να εγγυηθούν ότι θα παραμείνουν σε μια τέτοια θέση. Ίσως ο σκοπός της ζωής είναι απλώς να αποδεχτούμε ότι είναι αδύνατο να κάνουμε οτιδήποτε εκτός από το να φροντίζουμε τον εαυτό μας και την άμεση οικογένεια που αγαπάμε. Ίσως ο σκοπός της Εδέμ είναι να μας αναγκάσει να αποδεχτούμε ότι αυτή, και εμείς, είμαστε ελαττωματικοί. Κι όμως, ακόμα κι έτσι, αγωνιζόμαστε για να αποδείξουμε το αντίθετο.
Movie info
ΗΠΑ, 2024.
Σκηνοθεσία: Ρον Χάουαρντ.
Σενάριο: Νόα Πινκ, Ρον Χάουαρντ.
Ηθοποιοί: Τζουντ Λο, Άνα ντε Άρμας, Βανέσα Κίρμπι, Ντάνιελ Μπρουλ, Σίντνεϊ Σουίνι.
Διάρκεια: 129 λεπτά.
Αφήστε μια απάντηση