Ένας από τους μεγάλους μοναχικούς χαρακτήρες του κινηματογραφικού σκηνοθέτη είναι ο Αλέν Ντελόν στον ομώνυμο ρόλο του Le Samourai, του κλασικού υπαρξιακού νεονουάρ μινιμαλισμού του Ζαν-Πιέρ Μελβίλ του 1967. Παρουσιάζεται ξαπλωμένος ακίνητος στο κρεβάτι σε ένα ετοιμόρροπο δωμάτιο, φαίνεται να ζει σε κρυψώνες, εκπνέοντας ένα σύννεφο καπνού τόσο φευγαλέο όσο και ο ίδιος ο άντρας, μοιάζει περισσότερο με φάντασμα παρά ένα άτομο με σάρκα και αίμα. Ο Ντελόν, τότε μόλις είχε περάσει τα 30, και
ήταν γνωστός ως ένας από τους πιο όμορφους άνδρες αστέρες. Αλλά υπήρχε επίσης μια συχνή ψυχρότητα στη σωματική του τελειότητα στην οθόνη που λίγες ταινίες αξιοποίησαν τόσο καλά.
Η ταινία περιστρέφεται γύρω από τον εκτελεστή Ζεφ Κοστέλο (Αλέν Ντελόν), ο οποίος στήνει άλλοθι για την τελευταία του δουλειά, συζητώντας με την κοπέλα του, Τζέιν (Ναταλί Ντελόν), και με γνωστούς σε έναν αγώνα πόκερ. Το πραγματικό χτύπημα, το οποίο αφορά έναν ιδιοκτήτη νυχτερινού κέντρου, κυλάει ομαλά, αλλά αρκετοί μάρτυρες, συμπεριλαμβανομένης της πιανίστριας του κλαμπ, Βαλερί (Κάθι Ροζιέ), τον βλέπουν να φεύγει. Λίγο αργότερα, ο Ζεφ συλλαμβάνεται με μια μεγάλη ομάδα υπόπτων, αλλά αφέθηκε ελεύθερος αφού οι μάρτυρες δεν μπορούν να τον αναγνωρίσουν με βεβαιότητα. Ωστόσο, τα προβλήματά του μόλις ξεκίνησαν, καθώς σύντομα γίνεται στόχος τόσο των ανθρώπων που τον προσέλαβαν όσο και ενός εμμονικού αστυνομικού (Φρανσουά Περιέ) που προσπαθεί να τον κυνηγήσει.
Τι είναι, αυτό που κάνει κλασικό το θρίλερ του Ζαν-Πιερ Μελβίλ εδώ και πάνω από 50 χρόνια; Αν κάποιος έπρεπε να βάλει το δάχτυλό του στο μεγαλύτερο χαρακτηριστικό του, πιθανότατα θα ήταν η γεμάτη ένταση αφήγησή του, όπου ποτέ δεν ξέρεις τι θα συμβεί από στιγμή σε στιγμή. Από την αρχήκιόλας, όπου βλέπουμε τον Τζεφ να στήνει προσεκτικά το άλλοθι του, μέχρι το ίδιο το χτύπημα, τη σύλληψη των υπόπτων με τους πολυάριθμους μάρτυρες και το αδυσώπητο παιχνίδι της γάτας με το ποντίκι με την
αστυνομία και τους εργοδότες του, είναι μια φανταστική, συναρπαστική ιστορία που σε μαγεύει από την αρχή μέχρι το τέλος. Πράγματι, η δύναμη μιας σπουδαίας ιστορίας μπορεί να είναι το μόνο που χρειάζεται μια ταινία για να κάνει μεγάλη εντύπωση στο κοινό της.
Δεν υπάρχει μεγάλη πλοκή στο Le Samourai, ή έστω δράση. Ωστόσο, έχει μια σταθερή, ήσυχα τεταμένη πλοκή σε όλη την έκταση, μια εντυπωσιακή ατμοσφαιρική διαφορετικότητα που επιτυγχάνεται μέσω ελάχιστου διαλόγου και μουσικής, απαλών χρωμάτων, άψογων συνθέσεων, καθώς και την υποψία
θλίψης στα μάτια του Ντελόν, καθώς ο «μοναχικός λύκος» Τζεφ κινείται αδυσώπητα προς τη μοίρα του.
Επιπλέον, υπάρχει και η ήρεμη, ψύχραιμη και συγκεντρωμένη ερμηνεία του Αλέν Ντελόν. Οπλισμένος με την κομψή του εμφάνιση, προσθέτει στο μυστήριο του χαρακτήρα, καθιστώντας τον εξίσου απρόβλεπτο με την αφήγηση. Είναι ένα αξιοσημείωτα ισχυρό κομμάτι αυτού που κάνει την ταινία τόσο υπνωτική, καθώς τον παρακολουθούμε να έρχεται αντιμέτωπος και με τους δύο οργανισμούς που θέλουν να τον κατατροπώσουν, ενώ παράλληλα μας δείχνει ότι μπορεί να υπάρχει μια υποψία συναισθήματος κάτω από αυτή την στωική εξωτερική εμφάνιση.
Αυτά τα δύο στοιχεία, σε συνδυασμό με τα κομψά σχέδια και την κινηματογραφική του δεινότητα, δημιουργούν μια αρκετά συναρπαστικήεμπειρία κατά τη διάρκεια της εκπληκτικά γρήγορης διάρκειας των 105 λεπτών. Εξαιτίας αυτού, δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς γιατί έχει παραμείνει για τόσο καιρό ένα από τα αγαπημένα του είδους και γιατί θα συνέχιζε να επηρεάζει πολλούς σαν κι αυτόν με το στυλ, τον τόνο και την πλοκή του.
Δείτε το trailer
Γαλλία, 1967.
Σκηνοθεσία: Ζαν-Πιερ Μελβίλ.
Σενάριο: Ζαν-Πιέρ Μελβίλ, Ζορζ Πελεγκρίν.
Ηθοποιοί: Αλέν Ντελόν, Φρανσουά Περιέρ, Ναταλί Ντελόν.
Διάρκεια: 105 λεπτά.
Αφήστε μια απάντηση